Struktura grupy:

• Statusy i role – grupa składa się z powiązanych wzajemnie statusów i odpowiadających im ról.

• Hierarchia statusów – pewne statusy mogą być uważane za ważniejsze od innych.

• Granice – oddzielają one członków grupy od nie – członków.

Procesy grupowe:

• Porozumiewanie się – stanowi istotę działań większości grup, gdzie członkowie informują się nawzajem, popierają swoje sądy, krzyczą na siebie, poprawiają się nawzajem; przekazują sobie informacje, uczucia, postawy. Porozumiewanie się członków grupy nie odbywa się przypadkowo, duże znaczenie ma status jednostki w grupie.

• Konflikt – świadczy, że interakcje nie zawsze przebiegają łatwo i przyjemnie. W konflikcie „wszystko albo nic” jedna osoba wygrywa albo przegrywa wszystko. W konflikcie mieszanych motywów żadna z osób nie chce przegrać ani wygrać. Konflikty osobowościowe wywoływane są przez różnice osobowościowe zaangażowanych w nie jednostek. Konflikty sytuacyjne powodowane są przez kontekst społeczny, w jakim znajdują się partnerzy. Konflikt fundamentalny toczy się wokół podstawowych norm związanych z daną sytuacją, a konflikt niefundamentalny dotyczy zastosowania uzgodnionych już norm w konkretnej sytuacji. Konflikty mogą pomóc: ustalić cele i granice grupy oraz ja wzmocnić.

• Spójność – to stopień, w jakim członkowie grupy czują się ze sobą związani. Jest ważną cechą grupy, która świadczy o stabilności i zgodzie na obowiązujące normy. Spójnym grupom łatwiej przychodzi rozwiązywanie problemów. Jedyną konsekwencją dużej spójności grupy jest tendencja do mniejszej tolerancji dla różnic i odstępstw.

Osoby w grupie społecznej pozostają we wzajemnych komunikacjach, interakcjach i relacjach, podzielają wzajemne interesy i wartości, ukierunkowują się na wspólne cele.